Προς μία νέα διάσταση

Μετά από ένα μακρό χρονικό διάστημα αναζητήσεων και σκέψεων αισθάνομαι την ανάγκη να προχωρήσω σε νέα διάσταση. Εφόσον ο στόχος μου ειναι να αποκτήσω την ταυτότητα του δούλου έχω συνειδητοποιήσει ότι θα πρέπει να μάθω να υπηρετώ Κυριαρχικά άτομα και των δυο φύλων. Τον τελευταίο καιρό η σκέψη μου συγκεντρώνεται στο τί είμαι και το πώς νοιώθω. Γνωρίζοντας όλο και περισσότερο τον εαυτό μου και ακολουθώντας τη συνείδησή μου, δεν ντρέπομαι να παραδεχθώ και να βροντοφωνάξω μέσα μου ότι είμαι ένας υπηρέτης, ένας δούλος. Η σκέψη αυτή με σπρώχνει στο να επιθυμώ να ζω τη για μένα φυσική θέση του σκλάβου, ως ύπαρξης που ζει για να υπηρετεί και να ταπεινώνεται από τους Ανωτέρους του. Αρκετά χρόνια τώρα επεξεργάζομαι την ιδέα να προσκυνήσω έναν Άνδρα και νομίζω ότι έχει πλέον ωριμάσει μέσα μου. Αισθάνομαι ότι ίσως μου δώσει την ευκαιρία να βιώσω ρεαλιστικότερες καταστάσεις υποδούλωσης υπηρετώντας π.χ. ένα ζευγάρι, μια οικογένεια ή σόι, ή μια παρέα. Σε επίπεδο καθημερινότητας είχα μια σχετικη εμπειρία πριν από λίγα χρόνια. Στην παρέα μας ήρθε τότε ο Κύριος Γιάννης. Ένας επιβλητικός Κύριος, καλλιεργημένος, με αυτοπεποίθηση και αρκετά αυταρχικός. Ήρθε κατακτώντας την ωραία της παρέας με την οποία τύγχανα ερωτευμένος. Δε μας έδινε και πολύ σημασία στους υπόλοιπους. Με μένα βρέθηκε ένα σημείο επαφής λόγω του ότι και οι δυο ενδιαφερόμασταν για τον αθλητισμό. Η χρονική συγκυρία ήταν τρομερή γιατί το πάθος για την ωραία της παρέας μου είχε ξυπνήσει τις πρώτες φαντασιώσεις υποδούλωσης σε ζευγάρι. Η συναναστροφή μας ήταν υπό τις διαταγές Του. Ποιές ώρες θα πηγαίναμε για αθλητισμό, με ποιούς θα παίζαμε, πότε θα φεύγαμε. Δε με ρώταγε απλά όριζε και εγω ακολουθούσα. Στο παιχνίδι μέσα περιοριζόμουν σε παθητικό ρόλο και έτρεχα για να απολαμβάνει εκείνος το παιχνίδι. Πάντα ήμουν εγώ αυτός που θα έτρεχε να πιάσει τη μπάλα, αυτός που θα φερει τα αναψυκτικά κλπ. Τον άκουγα προσεκτικά, δεν διέκοπτα ποτέ και έλεγα τη γνώμη μου μόνο όταν το ζητούσε. Φρόντιζα επίσης να δείχνω τον θαυμασμό μου κάθε φορά που μου αφηγούνταν τα κατορθώματά Του στον ερωτικό τομέα. Νομίζω ότι η εμπειρία αυτή ήταν για μένα μια πολύ σημαντική άσκηση στην υποταγή και την ταπείνωση και μου έδωσε πολλά. Έρχομαι λοιπόν στο τώρα:
Αναζητώ σχέση πνευματικής και ψυχικής υποδούλωσης σε αυταρχικό Κύριο. Ονειρεύομαι να συνάψω μια ιδιότυπη φιλία με απόλυτα και αυστηρά διακριτούς ρόλους Αφέντη – δούλου που θα βασίζεται στον αλληλοσεβασμό και θα στοχεύει στην αμοιβαία ικανοποίηση ψυχικών αναγκών. Την ανάγκη του Κυρίου να πραγματώσει την κυριαρχική του προσωπικότητα και τη δική μου ανάγκη για υποταγή, ταπείνωση και υπηρεσία. Προσφέρομαι ως αντικείμενο επί του οποίου ο Κύριος θα ικανοποιήσει ανάγκες επιβολής, εξύψωσης, κυριαρχίας και αισθήματα ανωτερότητας και υπεροχής. Παράλληλα θα με βοηθήσει να συνειδητοποιήσω και να καλλιεργήσω τον υποτακτικό μου χαρακτήρα ποδοπατώντας την προσωπικότητά μου μέσα από βασάνους, ταπεινώσεις και εξευτελισμούς. Προσφέρω ειλικρινή και βαθύτατα δουλοπρεπή σεβασμό που αγγίζει τα όρια θρησκευτικής λατρείας. Ο Αφέντης μου θα βρει σε μένα έναν υποτελή που δε θα κουράζεται να προσκυνά και να λατρεύει πεσμένος στα γόνατα το Βασιλέα του. Θα ήμουν ένας πολύ χρήσιμος οικιακός δούλος, υπηρέτης και πειθήνιο όργανο εκτέλεσης θελημάτων και αγγαρειών. Μεγάλος μου στόχος να κατανοήσω και να μάθω να ζω με τις ιδιοτροπίες και τα γούστα του Αφέντη. Ζητήματα όπως το πόσο ζεστό επιθυμεί το νερό στο ποδόλουτρό Του ή το πόσο γλυκός θα είναι ο καφές Του πρέπει να μου γίνουν καθημερινό βίωμα και να μονοπωλούν τη σκέψη μου. Να μάθω να ζω κοντά Του λιτά αποστερημένος από μικροαπολάυσεις της καθημερινότας και να αντλώ ευχαρίστηση μόνο από το να υπηρετώ την καλοπέραση του Αφέντη μου. Η ποιότητα εκτέλεσης των υπηρετικών μου καθηκόντων θα είναι η μοναδική ιδιότητα που θα μου δίνει την οποιαδήποτε, ευτελή σε κάθε περίπτωση, αξία για τον Κυριό μου. Αυτονόητο ότι θα προσαρμοστώ στις κοινωνικές δεσμεύσεις και υποχρεώσεις του Αφέντη: εάν ο Κύριος το επιθυμεί μπορεί να με εντάξει ως σκλάβο στο στενό Του περιβάλλον (ή μέρος αυτου) ή να κρατήσει τη σαδομαζοχιστική μας σχέση σε αυστηρά κλειστά όρια.

υπηρέτης φοιτητριών

Χάθηκα για λίγο καιρό. Ένα φιλικό συγγνώμη από όλους και ένα ιδιαίτερα ταπεινό συγγνώμη προς τους Κυρίαρχους. Ο λόγος που χάθηκα είναι γιατί είχα στο ενδιάμεσο γνωρίσει μια Κυρία που είχε καταδεχθεί τις υπηρεσίες μου. Ίσως γι΄αυτό μειώθηκε η όρεξή μου για γράψιμο. Η σχέση υπηρεσίας τελείωσε πρόσφατα. Δεν μπορούσα να ανταποκριθώ σε πλήρη καθήκοντα δούλου κυρίως λόγω του ότι έμενα μακριά από το σπίτι της Κυρίας μου. Με έκπληξη και χαρά διαπίστωσα ότι θέλησε να με βοηθήσει να συνεχίσω το ταξίδι της αναζήτησης και καλλιέργειας της δουλοπρεπούς μου ψυχοσύνθεσης, μιας και έχει αρκετές γνωριμίες στη σαδομαζοχιστική κοινωνία της χώρας που ζω. Θα ήθελα να Σ/σας αφηγηθώ λοιπόν την πρώτη προσπάθεια μου να βρω τα Αφεντικά που ολόψυχα αναζητώ. Η Κυρία μου με έστειλε λοιπόν δε δυο νεαρές φοιτητριούλες που συγκατοικούν στην πόλη που ζω. Συναντήθηκα μαζί τους κάποιες φορές. Ηταν η πρώτη φορά που είχα να υπηρετήσω φοιτήτριες. Η ιδιαιτερότητα και το συναρπαστικό του να είναι κανείς σκλάβος φοιτητών είναι ότι γίνεται υπηρέτης της νεανικής ακαταστασίας τους. Βρίσκεται λοιπόν ξαφνικά ο δούλος μπροστά σε ένα βομβαρδισμένο δωμάτιο και δεν ξέρει απο πού να αρχίσει. Ευχάριστος πονοκέφαλος! Μου έδινε μια ντροπαλή χαρά να μαζεύω τα κουτιά από τις πίτσες, τα αδεια τενεκεδάκια από μπύρες και αναψυκτικά και τα αποτσίγαρα. Ήξερα ότι τα δυο πανέμορφα αγγελάκια είχαν περάσει ωραία και ανέμελα το προηγούμενο βράδυ με την παρέα τους. Μου επέτρεπαν να βιώσω και εγώ ένα μέρος από τη γιορτή τρώγωντας τις κρύες μισοφαγωμένες πίτσες. Ανακάλυψα επίσης ότι οι νεαρές κακομαθημένες θεές έχουν το πριγκηπικό συνήθειο να πετούν την κυλότα τους στο πάτωμα, επειδή βαριούνται κάθε μορφή τακτοποίησης. Είναι τόσο ερεθιστική η στιγμή οταν ανοίγω την πόρτα του προς τακτοποίηση δωματίου, το βλέμμα μου πέφτει κατευθείαν πάνω στην πεταμένη στο πάτωμα κυλότα και σκέφτομαι ότι πετώντας τη αδίπλωτη στο πάτωμα η Κυρία μου σκεφτόταν ότι ο δούλος Της θα τη μαζέψει. Το πράγμα δεν προχώρησε, γιατί δε με κάλυπτε συναισθηματικά η σχέση αυτή. Αισθανόμουν ότι οι νεαρές Αφέντρες δεν μπορούσαν με την ψιλή και φαινομενικά αθώα φωνούλα Τους να μου επιβληθούν ψυχικά. Ούτε είχαν την αυτοπεποίθηση που φέρνει η ωρiμότερη ηλικία.