Mittwoch, 9. April 2008

υπηρέτης φοιτητριών

Χάθηκα για λίγο καιρό. Ένα φιλικό συγγνώμη από όλους και ένα ιδιαίτερα ταπεινό συγγνώμη προς τους Κυρίαρχους. Ο λόγος που χάθηκα είναι γιατί είχα στο ενδιάμεσο γνωρίσει μια Κυρία που είχε καταδεχθεί τις υπηρεσίες μου. Ίσως γι΄αυτό μειώθηκε η όρεξή μου για γράψιμο. Η σχέση υπηρεσίας τελείωσε πρόσφατα. Δεν μπορούσα να ανταποκριθώ σε πλήρη καθήκοντα δούλου κυρίως λόγω του ότι έμενα μακριά από το σπίτι της Κυρίας μου. Με έκπληξη και χαρά διαπίστωσα ότι θέλησε να με βοηθήσει να συνεχίσω το ταξίδι της αναζήτησης και καλλιέργειας της δουλοπρεπούς μου ψυχοσύνθεσης, μιας και έχει αρκετές γνωριμίες στη σαδομαζοχιστική κοινωνία της χώρας που ζω. Θα ήθελα να Σ/σας αφηγηθώ λοιπόν την πρώτη προσπάθεια μου να βρω τα Αφεντικά που ολόψυχα αναζητώ. Η Κυρία μου με έστειλε λοιπόν δε δυο νεαρές φοιτητριούλες που συγκατοικούν στην πόλη που ζω. Συναντήθηκα μαζί τους κάποιες φορές. Ηταν η πρώτη φορά που είχα να υπηρετήσω φοιτήτριες. Η ιδιαιτερότητα και το συναρπαστικό του να είναι κανείς σκλάβος φοιτητών είναι ότι γίνεται υπηρέτης της νεανικής ακαταστασίας τους. Βρίσκεται λοιπόν ξαφνικά ο δούλος μπροστά σε ένα βομβαρδισμένο δωμάτιο και δεν ξέρει απο πού να αρχίσει. Ευχάριστος πονοκέφαλος! Μου έδινε μια ντροπαλή χαρά να μαζεύω τα κουτιά από τις πίτσες, τα αδεια τενεκεδάκια από μπύρες και αναψυκτικά και τα αποτσίγαρα. Ήξερα ότι τα δυο πανέμορφα αγγελάκια είχαν περάσει ωραία και ανέμελα το προηγούμενο βράδυ με την παρέα τους. Μου επέτρεπαν να βιώσω και εγώ ένα μέρος από τη γιορτή τρώγωντας τις κρύες μισοφαγωμένες πίτσες. Ανακάλυψα επίσης ότι οι νεαρές κακομαθημένες θεές έχουν το πριγκηπικό συνήθειο να πετούν την κυλότα τους στο πάτωμα, επειδή βαριούνται κάθε μορφή τακτοποίησης. Είναι τόσο ερεθιστική η στιγμή οταν ανοίγω την πόρτα του προς τακτοποίηση δωματίου, το βλέμμα μου πέφτει κατευθείαν πάνω στην πεταμένη στο πάτωμα κυλότα και σκέφτομαι ότι πετώντας τη αδίπλωτη στο πάτωμα η Κυρία μου σκεφτόταν ότι ο δούλος Της θα τη μαζέψει. Το πράγμα δεν προχώρησε, γιατί δε με κάλυπτε συναισθηματικά η σχέση αυτή. Αισθανόμουν ότι οι νεαρές Αφέντρες δεν μπορούσαν με την ψιλή και φαινομενικά αθώα φωνούλα Τους να μου επιβληθούν ψυχικά. Ούτε είχαν την αυτοπεποίθηση που φέρνει η ωρiμότερη ηλικία.