Sonntag, 4. Mai 2008

Προς μία νέα διάσταση

Μετά από ένα μακρό χρονικό διάστημα αναζητήσεων και σκέψεων αισθάνομαι την ανάγκη να προχωρήσω σε νέα διάσταση. Εφόσον ο στόχος μου ειναι να αποκτήσω την ταυτότητα του δούλου έχω συνειδητοποιήσει ότι θα πρέπει να μάθω να υπηρετώ Κυριαρχικά άτομα και των δυο φύλων. Τον τελευταίο καιρό η σκέψη μου συγκεντρώνεται στο τί είμαι και το πώς νοιώθω. Γνωρίζοντας όλο και περισσότερο τον εαυτό μου και ακολουθώντας τη συνείδησή μου, δεν ντρέπομαι να παραδεχθώ και να βροντοφωνάξω μέσα μου ότι είμαι ένας υπηρέτης, ένας δούλος. Η σκέψη αυτή με σπρώχνει στο να επιθυμώ να ζω τη για μένα φυσική θέση του σκλάβου, ως ύπαρξης που ζει για να υπηρετεί και να ταπεινώνεται από τους Ανωτέρους του. Αρκετά χρόνια τώρα επεξεργάζομαι την ιδέα να προσκυνήσω έναν Άνδρα και νομίζω ότι έχει πλέον ωριμάσει μέσα μου. Αισθάνομαι ότι ίσως μου δώσει την ευκαιρία να βιώσω ρεαλιστικότερες καταστάσεις υποδούλωσης υπηρετώντας π.χ. ένα ζευγάρι, μια οικογένεια ή σόι, ή μια παρέα. Σε επίπεδο καθημερινότητας είχα μια σχετικη εμπειρία πριν από λίγα χρόνια. Στην παρέα μας ήρθε τότε ο Κύριος Γιάννης. Ένας επιβλητικός Κύριος, καλλιεργημένος, με αυτοπεποίθηση και αρκετά αυταρχικός. Ήρθε κατακτώντας την ωραία της παρέας με την οποία τύγχανα ερωτευμένος. Δε μας έδινε και πολύ σημασία στους υπόλοιπους. Με μένα βρέθηκε ένα σημείο επαφής λόγω του ότι και οι δυο ενδιαφερόμασταν για τον αθλητισμό. Η χρονική συγκυρία ήταν τρομερή γιατί το πάθος για την ωραία της παρέας μου είχε ξυπνήσει τις πρώτες φαντασιώσεις υποδούλωσης σε ζευγάρι. Η συναναστροφή μας ήταν υπό τις διαταγές Του. Ποιές ώρες θα πηγαίναμε για αθλητισμό, με ποιούς θα παίζαμε, πότε θα φεύγαμε. Δε με ρώταγε απλά όριζε και εγω ακολουθούσα. Στο παιχνίδι μέσα περιοριζόμουν σε παθητικό ρόλο και έτρεχα για να απολαμβάνει εκείνος το παιχνίδι. Πάντα ήμουν εγώ αυτός που θα έτρεχε να πιάσει τη μπάλα, αυτός που θα φερει τα αναψυκτικά κλπ. Τον άκουγα προσεκτικά, δεν διέκοπτα ποτέ και έλεγα τη γνώμη μου μόνο όταν το ζητούσε. Φρόντιζα επίσης να δείχνω τον θαυμασμό μου κάθε φορά που μου αφηγούνταν τα κατορθώματά Του στον ερωτικό τομέα. Νομίζω ότι η εμπειρία αυτή ήταν για μένα μια πολύ σημαντική άσκηση στην υποταγή και την ταπείνωση και μου έδωσε πολλά. Έρχομαι λοιπόν στο τώρα:
Αναζητώ σχέση πνευματικής και ψυχικής υποδούλωσης σε αυταρχικό Κύριο. Ονειρεύομαι να συνάψω μια ιδιότυπη φιλία με απόλυτα και αυστηρά διακριτούς ρόλους Αφέντη – δούλου που θα βασίζεται στον αλληλοσεβασμό και θα στοχεύει στην αμοιβαία ικανοποίηση ψυχικών αναγκών. Την ανάγκη του Κυρίου να πραγματώσει την κυριαρχική του προσωπικότητα και τη δική μου ανάγκη για υποταγή, ταπείνωση και υπηρεσία. Προσφέρομαι ως αντικείμενο επί του οποίου ο Κύριος θα ικανοποιήσει ανάγκες επιβολής, εξύψωσης, κυριαρχίας και αισθήματα ανωτερότητας και υπεροχής. Παράλληλα θα με βοηθήσει να συνειδητοποιήσω και να καλλιεργήσω τον υποτακτικό μου χαρακτήρα ποδοπατώντας την προσωπικότητά μου μέσα από βασάνους, ταπεινώσεις και εξευτελισμούς. Προσφέρω ειλικρινή και βαθύτατα δουλοπρεπή σεβασμό που αγγίζει τα όρια θρησκευτικής λατρείας. Ο Αφέντης μου θα βρει σε μένα έναν υποτελή που δε θα κουράζεται να προσκυνά και να λατρεύει πεσμένος στα γόνατα το Βασιλέα του. Θα ήμουν ένας πολύ χρήσιμος οικιακός δούλος, υπηρέτης και πειθήνιο όργανο εκτέλεσης θελημάτων και αγγαρειών. Μεγάλος μου στόχος να κατανοήσω και να μάθω να ζω με τις ιδιοτροπίες και τα γούστα του Αφέντη. Ζητήματα όπως το πόσο ζεστό επιθυμεί το νερό στο ποδόλουτρό Του ή το πόσο γλυκός θα είναι ο καφές Του πρέπει να μου γίνουν καθημερινό βίωμα και να μονοπωλούν τη σκέψη μου. Να μάθω να ζω κοντά Του λιτά αποστερημένος από μικροαπολάυσεις της καθημερινότας και να αντλώ ευχαρίστηση μόνο από το να υπηρετώ την καλοπέραση του Αφέντη μου. Η ποιότητα εκτέλεσης των υπηρετικών μου καθηκόντων θα είναι η μοναδική ιδιότητα που θα μου δίνει την οποιαδήποτε, ευτελή σε κάθε περίπτωση, αξία για τον Κυριό μου. Αυτονόητο ότι θα προσαρμοστώ στις κοινωνικές δεσμεύσεις και υποχρεώσεις του Αφέντη: εάν ο Κύριος το επιθυμεί μπορεί να με εντάξει ως σκλάβο στο στενό Του περιβάλλον (ή μέρος αυτου) ή να κρατήσει τη σαδομαζοχιστική μας σχέση σε αυστηρά κλειστά όρια.

4 Kommentare:

Anonym hat gesagt…

γεια σου

Anonym hat gesagt…

με ενδιαφερεις αγορι μου
στειλε μου μηνυμα στο periodikodomina@yahoo.gr

magas hat gesagt…

Λοιπόν τι μου θύμισες τώρα. Μια περιπέτεια την οποία είχα το 2000. Πρόκειται για ένα αυταρχικό ζευγάρι τον Γιάννη και την Ντανιέλλα. Ήμουν, σκλάβος τους. Εκείνος ήταν τότε γύρω στα 27 και εκείνη γύρω στα 24. Εγώ, τότε ήμουν 32 ετών. Με εξιτάριζε ιδιαίτερα το γεγονός ότι ήταν νεαρότεροί μου. Ήταν ΤΟ ΑΥΤΑΡΧΙΚΟ ΖΕΥΓΑΡΙ της Αθήνας. Εκείνος ψηλός γυμνασμένος, όμορφος άνδρας και αρρενωπός. Εκείνη πάρα πολύ όμορφη, με θεσπέσιες σωματικές αναλογίες. Όταν τους αντίκρυζα καταλάβαινα ποια έπρεπε να είναι η θέση μου: να σέρνομαι στα πόδια τους. Δεν δεν τόση βαρύτητα στον βασανισμό, αλλά στην ταπείνωση και τον εξευτελισμό. Ήταν ένα Θεός και μια Θεά. Δυστυχώς, την άνοιξη του 2000, έχασα το κινητό τηλέφωνό τους και έκτοτε δεν τους ξανασυνάντησα. Έκτοτε ζω με την ανάμνησή τους.

Anonym hat gesagt…

Μου αρέσει που έχεις ξεκαθαρήσει αυτά τα πράγματα στο νου σου. Μόνο ένα πράγμα με προβληματίζει. Νομίζω πως μια σχέση δούλου αφέντη/αφέντρας μπορεί να αναπτυχθεί και να καρποφορήσει μόνο μέσα από μια σχέση αγάπης και εμπιστωσύνης. Μόνο έτσι μπορώ να φανταστώ τη σχέση να διαρκέσει λιγάκι παραπάνω ή ίοσως και μια ολόκληρη ζωή.

Ελπίζω κάτι να κατάφερες σε όλο αυτό το διάστημα και να έχεις να μας πεις καυτές λεπτομέρειες...